Orpg|| Lauren & Tessa

Alice April Anderson

Met tranen in mijn ogen loop ik naar binnen nadat ik de toestemming had gekregen van de dokter. Ze hadden weer allerlei testjes gedaan en het enige wat we nu nog kunnen doen is wachten tot hij weer wakker wordt. Ik plof neer op de stoel naast zijn bed. Ik pak voorzichtig zijn hand vast en probeer te ontspannen. Wat voor stomme koe ben ik ook...
Na een halfuurtje begin ik toch wel moe te worden en val in slaap.

Enrique Emanuel Salvador

Na een klein tijdje gaan mijn ogen toch weer voorzichtig open van een veilig gevoel aan mijn hand.
Het is allemaal wazig voor mijn ogen en ik voel me zwak...
Even knipper ik een paar keer met mijn ogen zodat ik goed zie, ik zie een redelijk groot apparaat naast me staan waarvan een twee slangetjes naar mijn arm lijden.
Dan zie ik Alice, voorzichtig buig ik wat naar voren om haar een kus op haar voorhoofd te geven.

Austin Miller

Ik zucht diep en sta op. Ik loop naar buiten, het strand op en loop een stukje verder. Ergens staat een paal, waar ik tegen schop en een kreet van woede laat. Dan laat ik mij neervallen op het zand. "Wat heb ik nu weer gedaan?" zeg ik tegen mij zelf.

Christabella Maria Martinez

Opeens hoor ik een kreet van buiten komen, ik schrik op en kijk uit het raam.
Daar zie ik Austin bij een lantaarnpaal zitten, ik veeg mijn laatste tranen af aan mijn mouw en loop dan naar beneden toe.
Vervolgens ga ik naar buiten even vergetend dat ik alleen in mijn oversized trui rondloop.
Terwijl ik richting Austin loop houd ik de omgeving goed in de gaten voordat Jake misschien ergens opduikt.
Uiteindelijk kom ik bij Austin "gaat alles goed met je ?" Vraag ik dan bezorgd terwijl ik nog een laatste keer even snif.

Alice April Anderson

Ik schrik wakker van een nachtmerrie, waardoor ik met mijn hoofd licht tegen dat van Enrique bots. "Aw!" roep ik uit. Een dokter komt meteen binnengestormd. "Wat is er aan de hand?" vraagt hij. Dan zie ik dat Enrique zijn ogen open zijn. "Enrique!" zeg ik blij en spring uit de stoel. Ik ga dichter bij hem staan en kijk hem met een glimlach aan.
De dokter komt ook dichter en controleert enkele dingen.

Enrique Emanuel Salvador

Opnieuw worden er lichtjes in mijn ogen geschenen, mijn reflexen worden getest en ze nemen nog wat bloed af.
Dan gaat de dokter weer weg, ik kijk Alice aan.
Ik sla mijn armen om haar heen en trek haar stevig tegen me aan "was ik gewoon aan het slapen.. Of ?" Vraag ik dan voorzichtig.

Austin Miller

Ik haal mijn schouders op. "Het heeft toch allemaal geen zin." mompel ik. Ik kijk naar de zee en concentreer mij op het geluid van de golven. Ik zucht diep.

Christabella Maria Martinez

Ik frons even mijn wenkbrauwen op wat Austin zegt en laat me dan voorzichtig naast hem neer zakken.
Ik probeer mijn benen wat onder mijn trui te vouwen zodat ze wat warmer zouden zijn.
"Wat heeft er allemaal geen zin ?" vraag ik dan aan Austin.
Austin kijkt mij even aan en kijkt dan naar de grond, ik pak Austin zijn kin vast en duw zijn hoofd dan zo omhoog zodat hij me aan moet kijken.
"Wist je dat je best grote ogen hebt ?" Zegt Austin dan.
"Austin er niet omheen draaien nu " zeg ik dan terwijl ik mijn lach nu moet proberen in te houden.

Alice April Anderson

Ik laat Enrique los zodat ik hem kan aankijken. "Je was bijna weer dood!" De tranen beginnen over mijn wangen te lopen, ik loop een stukje verder in de kamer en draai mijn rug naar Enrique toe. "En het was godverdomme mijn schuld. Ik mocht je niet achterlaten! En die eerste keer was ook mijn schuld!" zeg ik meer tegen mijzelf. "Moest ik niet zo dom doen, zou het niet uit zijn (geweest) en zou je niet weg zijn gegaan! Ik zeg de laatste zin wat stiller. Even draai ik mij om naar Enrique, hij probeert los te komen, maar dat lukt niet. Ik draai mij weer om. "Alice, kom is naar hier." zegt hij dan. Ik draai mij weer om en blijf even staan. Ik probeer wat tranen weg te vegen, maar veel nut heeft het niet. Dan ga ik weer enkele passen dichter staan, gewoon binnen handbereik, niet dichter. "Het spijt me." zeg ik zacht.

Enrique Emanuel Salvador

Ik pak Alice haar hand vast en trek haar naar me toe om haar vervolgens in een knuffel te trekken.
"Ssst het is niet jouw schuld dat weet ik heel zeker van de eerste keer.. En de tweede keer kon jij er ook niets aan doen nu net waarschijnlijk was een van de uhh ontvoerders binnengeglipt en heeft zich voorgedaan als dokter.. Hij heeft weer dat middel in me gespoten waardoor ik hiervoor ook zo neer ging" zeg ik dan voorzichtig.. Want ik wist dan wel niets meer van die ontvoering en wat er toen allemaal gebeurd is.. Maar ik kon me heel duidelijk het gezicht voor me halen van Jason als dokter verkleed..

Austin Miller

"En weet je dat je ook mooie ogen hebt." zeg ik met mijn welbekende scheve glimlach. Ik kijk weer even naar zee en dan weer naar Hella.

Christabella Maria Martinez

Nu moet ik toch heel erg blozen, mijn wangen zijn voor mijn gevoel knalrood.
Nu is het mijn beurt om mijn hoofd wat naar de grond te draaien, ik pluk wat met mijn hand aan het uiteinde van mijn mouw.
"Austin je dwaalt nu weer af.. Wat is er aan de hand ?" Vraag ik dit keer wat zachter dan de bedoeling was, ik moest mijzelf nog even hervinden van het complimentje.

Alice April Anderson

"Het is wel allemaal mijn schuld." Ik zucht en maak mij los uit de omhelzing. Ik veeg mijn tranen weg en ga weer zitten. Ik kijk naar de grond. "Heb je dan kunnen zien wie het was?" vraag ik en kijk op.

Enrique Emanuel Salvador

"Alice het is echt jouw schuld niet, stop echt alsjeblieft met jezelf de schuld geven anders zou ik mezelf geen enkele dag kunnen vergeven dat ik zo stom was om kennelijk weg te gaan waardoor jij nu met dit schuldgevoel zit.. Ik had gewoon met je moeten komen praten" zeg ik dan.
"Ik weet het niet zeker.. Dus ik wacht liever even de resultaten van de vingerlingen af" zeg ik dan maar.. Liever dat de politie het bracht dan ik.

Austin Miller

"Niks." mompel ik. Maar blijkbaar heeft Bella het door dat ik de waarheid niet vertel, waardoor ze mij blijft aankijken. "Je moet er niks achter zoeken hoor." zeg ik met een glimlach.

Christabella Maria Martinez

"Maar je doet opeens zo anders.." Verlaat zachtjes mijn mond.
Ik begin het nu toch echt wat koud te krijgen, ik leg mijn hoofd op de schouder van Austin en al snel slaat hij zijn arm om me heen.
Dat was al iets beter, ik kon het niet laten om toch ietsjes dichter nog tegen hem aan te schuiven.
"En jij bent warm wist je dat ?" Zeg ik dan zachtjes lachend.

Alice April Anderson

Ik besluit niet meer op het eerste onderwerp in te gaan, omdat dat hem toch maar enkel zorgen gaf.
"Je weet het niet zeker? Dus je hebt iets gezien?" Ik spring recht uit de stoel en kijk Enrique aan. "Wie heb je dan misschien gezien?" vraag ik met mijn typisch vragend gezicht.

Enrique Emanuel Salvador

"Uhh.. Ja.." Zeg ik dan wat twijfelend.
Mijn arm begon een beetje pijn te doen van het apparaat wat het bloed rondpompte.
Ik woel even wat voorzichtig in het bed in de hoop dat als ik wat anders zou zitten de pijn wel weer mee zou vallen.
De pijnstillers die ze me hadden gegeven begonnen al sowieso uit te werken.

Austin Miller

"Ik ben jouw persoonlijke chauffage he." grijns ik en geef haar een por. Ik kijk weer voor mij uit naar de zee.

Christabella Maria Martinez

Ik lach even zachtjes en knik dan "ja dat ben je" zeg ik dan.
Voorzichtig sla ik mijn armen nog wat om Austin heen omdat ik het nogsteeds niet helemaal warm had.
Ik voelde me ergens nogsteeds zo dom door die rotdate.. Ik had gewoon niet moeten gaan en gisteravond niet zo dom moeten doen.

Alice April Anderson

"Wie dan?" vraag ik en kijk Enrique aan. Hoj ontwijkt mijn blik. "Enrique... Wie?" blijf ik aandringen. Ik draai zijn hoofd voorzichtig naar mij toe. "Zeg het." beveel ik meer.

Enrique Emanuel Salvador

"Ik weet het niet zeker omdat ik er niet helemaal bij was.. Daarom wil ik geen conclusies trekken" zeg ik dan.
"Ik wacht de uitslag wel af van de politie voor de vingerafdrukken op de spuit" plak ik er dan nog achteraan.

Austin Miller

Een klein uurtje gaat voorbij, ik veer recht en trek dan Bella omhoog. Ik sla mijn arm om haar heen en zo lopen we naar de villa terug.

Christabella Maria Martinez

Na een klein tijdje lopen komen we weer bij de villa aan, Austin loopt de woonkamer in en ik maak even wat thee voor ons in de keuken.
Als het klaar is loop ik er mee naar de woonkamer, ik ga naast Austin op de bank zitten.
Ik trek mijn benen weer op zodat ik ze iets in mijn trui kan verstoppen, ik pak mijn thee en sluit mijn handen er wat om heen.

Alice April Anderson

Ik besloot het maar te laten en ik ging zitten. Ik was weer in slaap gedommeld.
Enrique staat voor mij, we bevinden ons op het strand. Hij rent de zee in, tot plots er een enorme golf hem opslokt. Ik gil het uit terwijl ik naar hem toe probeer te rennen.
Al gillend schrik ik wakker en spring bij Enrique op het bed, op een randje. Ik sla mijn armen om hem heen terwijl er enkele tranen over mijn wangen lopen.

Enrique Emanuel Salvador

Ik sla mijn armen om Alice heen en druk haar stevig tegen me aan.
Ik wrijf met mijn hand over haar rug voor zover ik kan.
"Waar droomde je over ?" Vraag ik dan zachtjes aan haar.

Austin Miller

Ik neem een slok van mijn mok thee. Ik zet het weer neer en kijk even naar Bella op. Dan sta ik recht en loop naar een lade met allerlei films. Ik pak er If I stay uit. Ik zet de film op en loop dan nog even naar de keuken op zoek naar popcorn, maar ik vind niks. Alles is op. Ik zucht en loop terug naar de woonkamer. "We moeten écht naar de supermarkt gaan, alles is op." mompel ik en plof neer in de zetel.

Christabella Maria Martinez

Ik kijk even naar de tijd " zullen we nu gaan ?" Zeg ik dan.
Ik sta al vrolijk op om mijn tas te pakken "uhh Bella.. Niet dat ik het erg vind maar je loopt alleen in je trui" zegt Austin dan lachend.
"Oohja.. " zeg ik dan als ik naar beneden kijk, ik loop snel even naar boven en trek gewoon simpel even een broek onder mijn trui aan en wat simpele gympjes.
Dan loop ik naar beneden, ik haak mijn arm in die van Austin "zo nu kunnen we wel gaan" zeg ik dan.

Alice April Anderson

Hoofdschuddend antwoord ik: "Gewoon een nachtmerrie." Ik veeg de tranen weg en ga op mijn rug op het randje liggen van het bed. Ik pak Enrique zijn hand voorzichtig vast en verstrengel die met de mijne.
Ik sluit mijn ogen en probeer weer rustig te worden. Op de achtergrond hoor ik het gepiep van de hartmonitor, die af en toe abnormale pieken maakt. "Die pieken zijn toch niet normaal, hoor." mompel ik, nog steeds met mijn ogen gesloten.

Alice April Anderson

Hoofdschuddend antwoord ik: "Gewoon een nachtmerrie." Ik veeg de tranen weg en ga op mijn rug op het randje liggen van het bed. Ik pak Enrique zijn hand voorzichtig vast en verstrengel die met de mijne.
Ik sluit mijn ogen en probeer weer rustig te worden. Op de achtergrond hoor ik het gepiep van de hartmonitor, die af en toe abnormale pieken maakt. "Die pieken zijn toch niet normaal, hoor." mompel ik, nog steeds met mijn ogen gesloten.